De wereld waarin we rondlopen is een verzameling bouwstenen (elementen) en bouwsels in vier opeenvolgende rijken. De simpelste, de laagste vorm van deze vier is: het minerale rijk, dat van de elementen zelf, in zuivere vorm of in combinaties. Het is de wereld van de chemische en natuurkundige eigenschappen in het heelal, en van alles wat de oude alchemisten ooit noemden: ‘aarde, water, lucht en vuur’.
Van de gehele kosmos tot aan elke een aparte zandkorrel – de bergen, oceanen, rivieren, wolken, regen en storm, ertsen, edelstenen: het zijn allemaal bouwsels van deze elementen.
Als voorbeeld: ook water is zo’n bouwpakket: een verbinding van twee elementen – waterstof en zuurstof – in een (atoom)verhouding van 2 op 1. Nu zijn waterstof en zuurstof onder ‘normale’ omstandigheden gasvormig, u kunt ze bij de technische groothandel in metalen flessen kopen, onder hoge druk.
En, let op, niemand zou door onderzoek aan die twee gassen apàrt, ook maar in de verste verte kunnen voorspellen dat door de verbinding van die twee, water ontstaat met al die bijzondere eigenschappen en toepassingen. Want: wie zou op die manier het bestaan van waterdamp (stoom), vloeibaar water en ijs verwachten of kunnen voorspellen?
Ja – achteràf gezien – nu we daar inmiddels aan gewend zijn geraakt, lijkt dat allemaal zo ‘gewoon’. Maar dat is het absoluut niet! Het lijkt wel tovenarij, wat daar ‘zomaar’ vrijkomt uit de combinaties van die twee elementen. Jammer dat we zo snel aan wonderen wennen!
En: water kan weer (terug) worden opgesplitst in apart waterstof- en zuurstof-gas: terug in de losse bouwstenen dus. En let op: alle eigenschappen van water zijn dan weer totaal, spoorloos verdwenen. Zo is het water er wel, zo is het water er niet…
En als die verbinding dan weer opnieuw wordt gevormd – met dezèlfde of met andere waterstof- en zuurstof-atomen – dan is het water weer terug, met precies dezelfde eigenschappen als eerder. Altijd weer!
Dit geldt voor elk ‘ding’, elk bouwsel in deze vormhebbende wereld:
*) het bestaat, het is er als de bouwstenen op elkaar zitten, en dan komen plotseling eigenschappen te voorschijn die in de bouwstenen (elementen) APART niet zichtbaar zijn, en:
*) het is er niet meer als de bouwstenen weer los van elkaar raken; dan zijn dat weer niet meer dan losse elementen, en ‘het ding’, het bouwsel, is verdwenen, spoorloos en restloos.
Ja, in dit minerale rijk zien we een wonderbaarlijke verscheidenheid aan vormen en eigenschappen: ronduit adembenemend! Jammer inderdaad dat we er zo snel aan gewend raken. Het is allemaal zo fascinerend.
Het is bovendien het tehuis van de natuurverschijnselen, zoals: zwaartekracht, massa, licht, elektriciteit, magnetisme, kosmische straling, enz. Stuk voor stuk ‘onverwacht‘ in hun verschijning, in wezen volstrekt onbekend (hoewel we de eigenschappen ervan goed hebben leren kennen) en… verbazingwekkend, die wonderlijke complexe speeltuin van de natuur. Ziet u dat ook zo?
Maar dit mysterieuze minerale rijk heeft nòg een verbluffende troefkaart in de mouw, een echt alles overtreffende verborgen mogelijkheid. Deze wereld vormt namelijk ook nog het podium waarop leven vrijkomt. Vanuit de elementen: léven!
Leven komt uit de elementen? Hé, is dat is een onverwachte waarneming? Ja, vaak wel.
Wat ís eigenlijk leven? Daarover eerst hoofdstuk 4.